Roger Nupie
wilfried adams herdacht
De
Mededelingen
van
het
Centrum
voor
Documentatie
&
Reëvaluatie
(11de
jaargang,
nr.
220
,18
november
2013)
was
gewijd
aan
de
dichter
WILFRIED
ADAMS
(1947
–
2008),
medestichter
en
algemeen
secretaris
van
het
CDR.
Hij
wordt
hier
vanuit
uiteenlopende
oogpunten
geportretteerd
door
Luc
PAY,
Henri-Floris
JESPERS,
Geert
VAN
ISTENDAEL,
Joke
VAN
DEN
BRANDT,
Lucienne
STASSAERT,
Hendrik
CARETTE,
Joris
GERITS,
Peter
BORMANS,
Vera
Alexander
BEERTEN,
Bert
BEVERS
en
Roger
NUPIE,
die
twee
gedichten
schreef
waarin
hij
samples
van
de
poëzie
van
Adams verwerkte:
Mooist is wat nimmer wordt voltooid.
MOOIST IS WAT NIMMER WORDT VOLTOOID
(
voor Wilfried
)
1
Omdat herinnering niet dooft.
Daarom kwam ook voor hem
elke dag de zon op, streelde
de hand die tussen het leven
door een flits van een gedicht
schreef, soms.
Vaker was hij tot niets verplicht.
Daar kon hij het best mee stellen.
Later, zijn lichaam verworden
tot het tengerste weefsel,
hoestte hij zijn grens tegemoet
tot alle holten in zijn mens
waren gestold.
Een ademtocht voordien nog
zinderde de hitte een laatste
keer na en kleurde
het water bloedrood.
Jaja, water zat.
Dan legde hij zijn laatste
nachtegaal het zwijgen op.
2
De dichter herkent
zijn eigen laf geblaf
niet meer. Zijn stem
ontbladert, wordt trager.
Hij vervoegt zich zwijgend,
danst eenzaam.
Hij is het niet langer
die schrijft. Zijn handen
liggen nu werkeloos
en zijn polsen kraken.
Het woord schreit en vindt
het jongentje van zes niet
dat in het trappenhuis
als blind staat te huilen.
De bliksem heeft
geen woorden.
Wij vieren niet langer
het vuur.
Wij tasten naar zijn hand.
Er is alleen nog de grote dood.
foto
(bewerkt):
Nele
Steensels
&
Philip
Boddez
n.a.v.
een
interview
in
het
Antwerpse
volkscafé
Penny Black (2006).