Roger Nupie
versteend, verstild
Vanaf
het
eerste
moment
dat
ik
grafisch
werk
zag
van
Lieve
Pettens,
groeide
bij
mij
de
wens
ooit
eens
met
haar
te
kunnen
samenwerken.
Onze
eerste
samenwerking
kwam
van
haar:
of
ze
fragmenten
uit
mijn
dichtbundel
Abrikozen
voor
Ali
mocht
verwerken
in
haar
grafiek.
Zij
stond
erop
dat
ik
het
tot
stand
komen
van
die
werken
zou
volgen
en
ik
ging
haar
geregeld
bezoeken
in
haar
atelier,
waar
we
veelvuldige gesprekken voerden, over de tijd, het leven, de angst letterlijk en figuurlijk de weg kwijt te raken, dingen te vergeten.
De
basis
was
gelegd
voor
wat
zou
uitgroeien
tot
Versteend,
verstild:
stilstaan
bij
het
moment
in
het
leven
waar
we
beland
waren,
terugblikken,
relativeren
en
de
toekomst
tegemoet
zien.
Haar
echtgenoot
Cyrille
Hendrickx
kon
overtuigd
worden
om
voor
het
eerst
zijn
keramiek
te
exposeren
en
deel
te
nemen
aan
dit
tentoonstellingsproject
dat
in
september
2013
werd
voorgesteld
in
de
Sint-Jozefskapel
in
Brasschaat.
De gedichten die ik schreef bij deze samenwerking werden gebundeld in de uitgave
Versteend, verstild
.
André Bongers maakte voor deze editie foto’s van het werk van beide kunstenaars.
BERT BEVERS OVER VERSTEEND, VERSTILD
Dertig
jaar
geleden
is
het
ondertussen
al
dat
Roger
Nupie
als
dichter
debuteerde.
In
1983
zag
zijn
Ivoren
weemoed
het
licht
in
de
fameuze
Contramine-reeks.
Sindsdien
verschenen
bundels
als
Niets
is
aanweziger
dan
(1989),
Zo
verander
je
van
lichaam
(1993)
en
Abrikozen voor Ali (2005).
Nupie
werkt
graag
samen
met
anderen.
Zo
schreef
hij
met
Susan
Birkeland,
Job
Degenaar,
Peter
Holvoet-Hanssen,
Clara
Hsu,
Devorah Major, Annie Reniers, Annmarie Sauer, Fred Schywek en Bart Stouten het gezamenlijke Global Night Car (2012).
lees meer
http://mededelingen.over.blog.com/
VERZOEN
Hij legt de mazen
van de hersenen bloot,
zij verschuift het beeld,
verzoent zich met de tijd.
Hoor hoe de taal
hun beeld versteent,
toedekt met de mantel
der herinnering.
In de verte: licht,
nu en overal,
en de weerga,
de weerga van het water.
VERSTIL
Verstil de herinnering,
versteen het beeld.
Hoor hoe de stilte
het beeld verstilt.
Maak het beeld zacht,
en de herinnering, want:
wie zacht is, zal zegevieren.
Laat het stof gaan liggen.
Wie het broze verbrijzelt,
het nietige verstrooit,
vreest de duisternis niet.
Het licht schijnt overal.
Cyrille Hendrickx & Lieve Pettens - © foto: Vera Seppion