Hommage aan dichter, beeldend kunstenaar, poëzievertaler en -criticus ROGI WIEG (1962-2015) In De Knipscheer, Haarlem, 2017. Kort na het overlijden van Rogi Wieg in 2015, en ook vlak na het aankondigen van de euthanasie die hij verkoos, verschenen er gedichten die daarop een reactie waren. Rogi's grootse oeuvre maakte veel los, net als zijn strijd met het leven, en de dood. De eerste gedichten, zoals die van Menno Wigman en Jana Beranová, werden verzameld. Vervolgens nodigde samensteller Peter de Rijk (die in 2015 de bloemlezing Even zuiver als de ongeschreven brief samenstelde uit het werk van Rogi Wieg) andere dichters uit ook een bijdrage te leveren. De oogst is een indrukwekkende reeks gedichten van voormalige uitgevers, vrienden, vriendinnen, collega's, fans en zelfs een vertaler van zijn werk. Deze hommagebundel, met meer dan honderd gedichten die in Nederland, België, Frankrijk, Hongarije, Japan, Suriname en op Curaçao tot stand kwamen, is een passend eerbetoon aan een dichter die werelds was. De bijdrage van Roger Nupie, de gedichten Winterreise I & Winterreise II, maakten ook deel uit van een  tentoonstellingsproject met fotograaf Paul Bulteel:

WiINTERREISE I Bevriend mij, behoud mij, ook als het blad herfst wordt, schaduw in de gewassen schuift. Verdrijf de duisternis. Geen vragen meer, louter sneeuw. Witte ruis, losse eindjes in deze nadagen. Weet: als de wind waait wiegt het wiegje heen en weer tot de tak breekt.

WINTERREISE II Gooi overboord, handel niet, wees stil. Weet hoe leeg een hart moet zijn. Al wat je vindt is onwaar: een touw waarmee de vlieger in de lucht wordt gehouden. Wees getuige, toeschouwer. Weet dat na de winterreis zon doorschemert. Opnieuw. Ooit. Tijd lost op in jou, jij niet in de tijd.