Roger Nupie
haar handschrift
In ieders leven valt iemand weg.
In ieders leven laat dat een leegte na.
Dat dichters die leegte willen aan-, in- of opvullen met gedichten is van alle tijden.
Dat net enkele van deze gedichten een poëzieprijs kregen in Keerbergen, het dorp waar de grootmoeder van de dichter haar hele leven
doorbracht, is een mooi toeval.
Dat twee vrienden-kunstenaars, Rita De Moyer en André Berner, dit verhaal ook tot het hunne wilden maken, kan geen toeval zijn. Het is meer
dan de bekende samenloop van omstandigheden.
Het is hartverwarmend. Het is het goddelijk moment waarop de dingen samenkomen.
Alleen met Rita en André kon Haar handschrift uitgroeien tot wat het uiteindelijk geworden is: drie handschriften in één, één handschrift voor u, de
lezer, de kijker.
Met een knipoog naar Tine Van Der Sloten (1897-1990)
Berner, 1997
Franse vertaling door Lucienne Stassaert
HAAR HANDSCHRIFT
1
Van haar moeder
bleef haar de balast
van het gemis
Van haar vader
de wijsheden
levenslang herkauwd
Van haar kleinzoon
de kleine ergernissen
de onvoorwaardelijke liefde
De uren samen
en de uren
dat ik haar vergat
5
Als ze dacht
aan de man en de zoon
die men haar ontnam
Wreef ze zich
de huid
die dunner werd
Als in de tuin
die haar wereld was
de bloemen brandden
Zag zij de zon
steeds vlugger
Ondergaan
4
Nooit leerde zij
van bieren en wijnen
de lome troost
Wel van bloemen
zodra de tijd
zich tegen haar keerde
Haar volvet lichaam
verschrompelde
tot een klein leed
Zoals het leven
dat te mooi leek
en haar argwaan wekte
2
Tenslotte
zag ze de zee
die liet haar koud
Zoals schijnbaar
de doden
in november
Eenmaal snikken
om twee overleden
vriendinnen
Eén in Brussel
één in Amerika
die ze nooit bezocht
Rita De Moyer
Beeldend kunstenares uit Aalst.
Woont en werkt in Denemarken.
Installaties, mixed media en vrije grafiek.
Illustraties van verschillende bundels en
boeken.
Organisatie van de Free Artist Meetings en
Free Art Fair Aalst 1995 en 1996.
André Berner
Schilderijen, mixed media en zeefdrukken.
Illustraties en zeefdrukken van verschillende
bundels.
3
Ze vluchtte tweemaal
liet brandende huizen
achter zich
Sprak vanaf toen
nauwgezet het uur uit
voor het slapengaan
Van haar leed
schreef ze nooit
het eerste woord
En toch heel soms
haar handschrift
traag en taai
