nupie_de_vallei

Roger Nupie de vallei 50

In oktober 2022 verscheen het 50ste en laatste nummer van het e-zine  De Vallei , een Eigen-Zinnige uitgave van initiatiefnemer François Vermeulen . Werkten aan dit nummer mee: Mike Jansen, Alain Delmotte, Anders Enevig, Christina Guirlande, Lucienne Stassaert, Joris Denoo, Hendrik Carette, Frank Roger, Han Messie, Romain John van de Maele, Hugo Verstraeten, Leen Raats, Ronald de Hoogh, Pieter Drift, Astrid Arns, Kees Godefrooij, Eric Vandenwyngaerden, Roger Nupie, Nicole Van Overstraeten & Rose Vandewalle. Van Roger Nupie werden vier gedichten opgenomen uit de cyclus “Het begin van een verhaal” - Douglas Coupland gesampled & remixed.

* Een herinnering die haar helder voor de geest staat: hij, makelaar met optimistische uitstraling, die haar leuk vond omdat hij nooit wist waaraan ze dacht, en zij hem om zijn verborgen wereld, dat ondoorgrondelijke dat hun verboden verbond was. Maar alles wat ik er verder over zeg, van ontluikende romance tot enge sekstoestanden op het balkon, omgeven door klamme wind, het openen van het zakje cafeïnevrije oploskoffie daarna, wordt gezeur, daar wil ik het niet over hebben.

* Een deur die klemt, een overjaarse gettoblaster, geplette blikjes frisdrank, verloren sokken. Gesprekken over wat ze vandaag gegeten hebben: yoghurt, een banaan, wegrestaurantvoer. Een belofte: kletsnatte handdoeken voorzien om verdere verbranding te voorkomen. Eén van de kinderen begint te huilen. Alles is plots zo klein.

* Haar eerste slippertje in jaren. Zij dacht: hij is mijn maatje zoals dat in liedjes wordt bezongen. Toen ze een schotwond opliep viel haar enige aandacht ten deel, al verdween die al snel als sneeuw voor de zon. Over die terugkerende koortsdroom wil ze niet meer praten. Eén woord daarover zou haar toestand alleen maar bezegelen. Zij, een achtergebleven vogeltje, nooit aan de trek begonnen. Het liedje staat op repeat in de lege, rokerige kamer.

* Ze reden weg in een huurauto over de maagdelijk nieuwe snelweg. Machtig mooi zijn verhalen: zie, liefste, meertjes en moerassen, zeilboten! De politie: dit zijn wel verdomd schone, witte rijstroken, niet het geringste bandenspoor te zien. Haar getuigenis: hij raakte mijn buitenkant niet, probeerde me alleen vanbinnen pijn te doen. Ze denkt alleen maar: het heeft iets treurigs als een man na zijn veertigste nog moet zitten.