Michaël Van Caeneghem
tot spreken versteent
tot spreken versteent
het breekt
in aders
in vlees
tot vuisten
verkrampt
in ogen
adem
tot zwijgen
verspild
de rug gerecht
de blik star gericht
op het pad
dat voor je ligt
het geritsel
in de struiken
uit het gehoorveld
weg gefilterd
dat alles aan zijn aandacht ontsnapt
iedereen voor hem uit loopt
niets beklijft
niemand ontroert.
die ergernis!
tegels
moet je tellen
in alle talen
zwijgen
over stilte
in je hoofd
de luiken sluiten
voor het nachtelijke vuur
tong en tanden binnenhouden
tong en tanden en de huig
vooral de huig
die trilt
als krimpende woorden
een uitweg naar de leugen zoeken
tong en tanden
en vooral de huig
strak streng
storend
de stem gebruikt
de blik
bikkelhard
blind gewend
de ander
de naam
ontnomen
tot wij gemaand
tot getal herleid
tot spreken versteent
achterblijft
woord voor woord
niet langer
dan de stilte
tussen onuitgesproken woorden
de hapering
in de ademhaling
niet langer
dan de gedachte
en als zij u roepen
hun stem
in ijs geklemd
loop dan onbewogen
voorovergebogen
verder
doe zo voort
je bent goed bezig
© foto’s: Michaël van Caeneghem