Sleeping beauty De zondagochtend staat over de dag gespannen als een net waarin haar versnipperde droom gevangen zit, onschuldig? Misschien. Haar zacht ronkende adem doet het vermoeden en haar ontspannen lichaam straalt rust uit. Rust die, alhoewel erg tijdelijk, aan eeuwigheid doet denken, onbezoedelde schoonheid, niet noodzakelijk maagdelijk, maar midden in de bloei van het leven. Niet geplaagd door onbeantwoorde liefde, zijn haar vage dromen eerder pastelkleurig van inslag. Roes-verwekkend is haar ontspannen lichaam in de verliefde ogen van haar minnaar. Dra gaat ze ontwaken. Dan begint het scenario van ontluikende passie. Nog in het stadium van speelse plagerijtjes groeit stilaan de begeerte als de ouverture van een opera, Dan gaan de remmen helemaal los met pauken en bazuingeschal, stormachtig als de zee bij springtij, dolgedraaide golven van passie met een einde dat stilaan afbrokkelt als een onweer, een herademing, een hemelse rust, uitdovend vuur.