Cel Overberghe
het meisje bij de vijver
De vissen veranderen in goud
wanneer zij met haar hand in ’t water woelt.
Het karaat is ongekend en juweliers
zoeken vol verwachting haar nabijheid.
De waterlelies openen hun kroonbladeren
om er een bruidsjurk van te weven,
rood als de harten die vol passie voor haar kloppen
met groot gevaar voor stilstand.
Massage is aangewezen bij dergelijk voorval
en haar donkere ogen knipperen even
alsof zij zich niet bewust is van haar intense straling
die cesium in het bloed van haar aanbidders strooit.
Haar liederen klinken actief op de radio
en met korte golfjes dringt het door
in de harten van melomanen
die in extase gaan zweven als roze wolkjes.
De blauwe lucht vol zonneschijn
legt zwoele zwachtels om haar lichaam
dat met de wetenschap van koel genot
haar diep verborgen zinnen streelt.
Zo zit zij bij de vijver en droomt
van verre prinsen op witte paarden, bezeten
van koninklijke paringsdrift, de erectie verbergend
bij het traag bestijgen van de fel begeerde troon.
© schilderij: Cel Overberghe