Cel Overberghe
duif
© schilderij: Cel Overberghe
DUIF
Een duif, gevoed met gedachten
vliegt weg, wordt stip,
verdwijnt achter de einder
en wordt woord.
Zo bevrucht zij hen met twijfels
hun zekerheden in beton gegoten,
zwaarwichtig in hun overtuiging,
hun balast.
Sommigen maken een noodlanding,
anderen storten als stenen in zee,
maar enkele goede verstaanders
weten de stijgwinden in hun voordeel te keren
en de wolken te vullen met pure poëzie.
Vanuit vogelperspectief
stuurt zij zinnen naar dwalende dichters
die angstig hun gewichtloosheid ervaren,
duizelig en transcendent.
