AAN ZEE Messen, venusschelpen en kleine mosseltjes prikken mijn voetzolen als ik door het zilte zand loop, door plassen waad, achtergelaten door de branding van een terugtrekkende zee. Het blauw staat als een koepel over de wereld gespannen met in de nok, de zon die de huid schroeit van bleke Vlamingen met een black-out van het gezond verstand. Rood verbrand zitten zij achter het stuur van hun dure wagens en keren huiswaarts, koortsig maar gelukkig. Zij hebben de zee gezien en de zon zien zakken en de vele boetiekjes vol droomjurken voor moeder en dochter. Die dromen heel de winter van hun verschijning op het zomerse strand, volgend jaar. Hun onderbouw spot met de wetten van de zwaartekracht in een te krap uitgevallen badpak. Dure diëten zullen zij uitproberen, maar de volkskeuken van hun geliefde tv-kok zal daar een stokje voor steken, zeker weten.