Roger Nupie schreef in 2004 een spiegelgedicht als antwoord op een gedicht van  Rose Vandewalle . Rose heeft het gedicht intussen aangepast en ter gelegenheid van haar 70ste verjaardag biedt hij het haar opnieuw aan, ook in een aangepaste versie, als een kleine hommage aan haar werk en hun vriendschap.

DE DOOD IN HUIS ik raap - meen ik - een pluisje op en schrik, ik raap de dood insect met dichtgeklapte vleugels verkwijnd, de glim ervan is weg vaal koper, dof goud een vlieg in vol ornaat is komen sterven op het schaakbord van mijn tegelvloer de poes misschien? de dood in huis tussen beide vingers hield ik haar liet los, spoel nu verschrikt mijn hele handen, bedenk hoe onvermoed zij kwam in miniatuur alsnog maar toch hoe akelig met niets van trilling meer hoe dor verstijfd haar lijf Rose Vandewalle

BELONING VOOR DE EERLIJKE VLINDER ik raap - meen ik - een papiersnipper op een niemendalletje, een fladderinsect vleugels vol aarzeling, geheel glinsterend zie zijn fluwelen kleurenpracht: veel satijnen, opgepoetst goud een vlinder die tot leven kwam op de keukentafel, opgeschrikt door de hond wellicht? de lente streek neer in deze zonnekamer ik gooi hem voorzichtig de lucht in was angstvallig mijn handen (smetvrees alom) & zie hem vliegen! reeds uitvergroot hemelwaarts hoe onweerstaanbaar - één en al siddergenot - hoe hoera & hoe hunkerend zijn lijf! Roger Nupie